Adaptacja do żłobka

Adaptacja jest organizowana zgodnie z indywidualnymi potrzebami dziecka, jednak na tyle całościowo, aby zadbać o komfort „całej rodziny” przyjmowanej do żłobka. Stosując się do standardów FRD im. J.A. Komeńskiego staramy się, aby:

• zanim dziecko zacznie uczęszczać do żłobka, rodzice zapoznali się z dokładnie z zasadami, programem edukacyjnym i procedurami obowiązującymi w placówce, w czym pomaga im personel placówki (dyrektor, opiekunki),
• rodzice i dzieci mieli możliwość poznania opiekunów, zanim dziecko zacznie regularnie uczęszczać do placówki,dzieci w okresie adaptacji nie było zbyt dużo (maksymalnie 3 nowych dzieci w grupie, poza okresem wrzesień/październik),
• opiekunowie dokładnie poznali przyzwyczajenia dziecka, szczególnie towarzyszące codziennym czynnościom (jedzenie, zasypianie, toaleta, ubieranie się),
• rodzice i opiekunowie towarzyszyli dziecku w czasie adaptacji,
• rodzice i opiekunowie zdawali sobie sprawę, że choć okres adaptacyjny powinien trwać ok. 1-3 tygodni, to jednak jego długość zależy od wielu indywidualnych czynników,
• w okresie adaptacji szczególnie opiekunowie zwracali uwagę na poznanie potrzeb dziecka, nawiązanie z nim bezpiecznego kontaktu, przystosowanie organizacji dnia do potrzeb dziecka,
• w czasie adaptacji kontakt z dzieckiem miały ciągle te same osoby, które mają za zadanie nawiązać z dzieckiem kontakt, które łagodnie i stopniowo przejmują opiekę nad dzieckiem, aby w późniejszym czasie zbudować z nim prawidłową relację,
• działania personelu w okresie adaptacji nakierowane były na nawiązywanie kontaktu z dzieckiem oraz jego rodzicami, którzy towarzyszą dziecku,
• stopniowo wydłużać czas pobytu dziecka w placówce,
• rodzeństwo lub dzieci, które się znają, miały zapewnione okazje do stałych kontaktów i wspólnej zabawy – np. dzieci w żłobku mogą kontaktować się z rodzeństwem uczęszczającym do przedszkola (np. na placu zabaw).

Wbrew pozorom, istnieje wiele czynników mających wpływ na proces przystosowania się dziecka do funkcjonowania w grupie rówieśniczej. Przebieg adaptacji do środowiska żłobkowego jest wynikiem oddziaływania dwóch grup czynników: podmiotowych, związanych z takimi właściwościami dziecka jak wiek i płeć, typ układu nerwowego i temperament, oraz czynników kontekstowych, tworzących żłobkowe i rodzinne środowisko rozwoju dziecka. Żaden z tych czynników nie działa w izolacji od pozostałych.

W kohortowych badaniach naukowych wielokrotnie udowodniono, że kluczem do sukcesu w kontekście przebiegu adaptacji dziecka do prawidłowego funkcjonowania w środowisku żłobkowym jest:
- stworzenie relacji na linii rodzic-dziecko-opiekun i wzajemne darzenie się zaufaniem

- skuteczne przepracowanie przez rodzica faktu kilkugodzinnego odseparowania od swojego dziecka
- stworzenie przestrzeni pozwalającej dziecku na socjalizację i odnalezienie się w nowej dla niego rzeczywistości (za co odpowiadamy my, dorośli).

Z naciskiem należy podkreślić, iż proces adaptacji (przystosowywania się) dziecka jest niepowtarzalny i absolutnie zindywidualizowany, co wynika z wcześniej wspomnianych cech podmiotowych i czynników zewnętrznych.

Istnieje wiele sposobów na zwiększenie skuteczności prawidłowego  przystosowania się dziecka do funkcjonowania w żłobku. Część tych czynności mogą wykonać rodzice, co również pozwala im lepiej zrozumieć problematykę tego procesu, jednak większość działań leży po naszej stronie, gdzie w oparciu o najwyższe standardy i bieżące wytyczne dokładamy wszelkich starań, aby Państwa dzieci swoje pierwsze kroki milowe stawiały z naszą pomocą.

Co mogą zrobić rodzice?

• zanim dziecko zacznie uczęszczać do żłobka, rodzice mogą zapoznać się z zasadami, programem edukacyjnym i procedurami obowiązującymi w placówce, w czym pomaga im personel placówki (dyrektor, opiekunki)
• przyzwyczajać dziecko stopniowo do rozstania z najbliższymi przez pozostawianie go pod opieką innych dorosłych (np. dziadka, babci, cioci)
• przyzwyczajać dziecko do przebywania w towarzystwie innych dzieci, nawiązywania z nimi kontaktów oraz wspólnych zabaw (np. na podwórku, placu zabaw czy ogródkach jordanowskich)
• nie przedłużać pożegnań z dzieckiem, gdyż może to wyzwolić u niego negatywne emocje
• rodzice i dzieci mają możliwość poznania opiekunów, zanim dziecko zacznie regularnie uczęszczać do placówki.

Stwarzamy przestrzeń dostosowaną pod indywidualne potrzeby dziecka, które jako jednostka jedyna w swoim rodzaju wykazuje swoiste doznania i odpowiedzi na nowe bodźce w kontekście zmian społeczno-edukacyjnych w jego życiu.

Problem przystosowania jest także niezwykle ważny w świetle teorii, które określają proces ten jako szczególnie istotny dla przyszłych społecznych doświadczeń dziecka. Przebieg adaptacji do żłobka, która potencjalnie jest pierwszym kamieniem milowym w życiu społecznym malucha, może rzutować na późniejszy rozwój sfer: emocjonalnej, społecznej, jak i fizycznej dziecka.

Adaptacja w żłobku polega na stopniowym zapoznawaniu się dziecka z nowym otoczeniem i nowymi osobami. Proces ten może trwa od kilku dni do kilku tygodni. Powinien być przeprowadzony w sposób wielofazowy i zgodny z potrzebami dziecka.

Pierwszym etapem niewątpliwie jest zapoznanie się rodziny z opiekunem, który będzie sprawował pieczę nad dzieckiem przez kilka godzin w ciągu dnia. Kluczowym aspektem jest zaufanie. Najtrudniejszy i najważniejszy moment. Gdy rodzic obdarza zaufaniem opiekuna swojego dziecka, wtedy i dziecko wykazuje skłonność do podobnego postępowania. Czasem adaptacja zbiega się w czasie z kryzysem separacyjnym (gdy dziecko nie zostawało wcześniej pod opieką innych osób niż rodzice); jednak nawet na tym etapie jest ono gotowe do wchodzenia w nowe relacje. Pomocne w tym jest odpowiednie podejście opiekuna-jest wrażliwy na potrzeby dziecka, ale jednocześnie nie narzuca mu się i potrafi poczekać, aż dziecko będzie gotowe na kontakt.

Opiekun dokładnie poznaje przyzwyczajenia dziecka, szczególnie towarzyszące codziennym czynnościom (jedzenie, zasypianie, toaleta, ubieranie się). Wprowadzenie odpowiedniego rytmu sprawia, że dzieci czują się bezpieczne i są pewne siebie.

Należy podkreślić, że w żłobkach Ogrody Montessori nie ma możliwości, aby zbiegły się w czasie więcej niż dwie niezależne od siebie adaptacje, co pozwala na zapewnienie komfortu psychicznego zarówno dzieciom, jak i opiekunom. Ostatnim etapem adaptacji jest nauka samodzielności - dziecko uczy się samodzielnego ubierania się, jedzenia i korzystania z toalety.

Nasze metody opierają się na starannym przeanalizowaniu, rozważeniu i zaplanowaniu wielu czynników i zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pomyślny przebieg adaptacji. Zrozumienie potrzeb dziecka pozwala na stworzenie warunków korzystnych i przyjaznych dla jego rozwoju. Dziecko potrzebuje określonego stopnia niezależności, aby rozwijać swoje umiejętności przygotowania do życia społecznego.

W swoich metodach uwzględniamy możliwość przebywania zarówno rodziców jak i dziecka na zajęciach, jednak specjalnie z myślą o tej potrzebie utworzyliśmy BabyCorner.

BabyCorner  to miejsce dla Mamy z Dzieckiem, która nie jest jeszcze gotowa na oddanie swojego skarbu w "obce ręce". Ta stworzona przez nas przestrzeń stanowi wspaniałą okazję dla Mam i ich dzieci, aby zaznajomić się z „obcym terenem”, doświadczyć pierwszych kontaktów społecznych i poznać od podszewki zasady funkcjonowania miejsc opieki nad dziećmi do lat 3. Mama ma w ten sposób możliwość dowiedzenia się jakie działania podejmuje opiekunka aby: uspokoić dziecko, wyznaczyć granice, czy wyegzekwować ważne polecenia związane z bezpieczeństwem pojedynczego dziecka i grupy.
Zajęcia kosztują 400 zł/miesiąc lub są BEZPŁATNE, po wcześniejszym złożeniu wniosku o dofinansowanie przez portal https://empatia.mpips.gov.pl/.

więcej informacji na ten temat w zakładce: Oferta/Informacje dodatkowe/BabyCorner

Każdy rodzic wie, że TAK NIE JEST, jednak ewolucja wyposażyła nas w bardzo potrzebny mechanizm natychmiastowej reakcji na każdy nawet najcichszy dźwięk ze strony dziecka, gdyż w przeciwnym razie z opóźnieniem dawalibyśmy im jedzenie, picie, uspokojenie i wszelką atencję.

Płacz jest dla dziecka naturalnym sposobem komunikacji i radzenia sobie z trudnymi sytuacjami. Każde dziecko wie: kiedy, jak długo płakać, wie jak intensywnie i w jaki sposób modulować płacz aby osiągnąć zamierzony sukces.

Niekiedy jest tak u babci, opiekunki lub najczęściej w żłobku - dziecko do ostatniej chwili, próbuje poprzez płacz zakomunikować rodzicom niezadowolenie i niechęć do pozostania w poza domem. Cóż w środowisku domowym to ono rozdaje karty i jest w centrum zainteresowania, w środowisku żłobkowym musi dostosować się do panujących zasad, które są jednak dla niego dobre, niezbędne i pożądane.

Kluczem do skrócenia dystansu i pohamowania lęku separacyjnego u dziecka jest umiejętne zdobycie jego zaufania i nawiązanie z nim idealnej relacji. Naszym nadrzędnym celem jest umożliwienie sprawnej adaptacji do funkcjonowania w żłobku.

Wiemy jak to zrobić!

Każdy człowiek w swoim życiu przechodzi przez pewne etapy. Każdy z tych etapów jest związany z danym okresem w jego rozwoju. Pierwszy dzień w szkole, pierwszy egzamin, pierwszy dzień w pracy… z reguły, większości tych sytuacji towarzyszą najrozmaitsze emocje. Zwykle jest to po prostu stres i strach przed nieznanym.

Tak samo jest z małym dzieckiem, które właśnie zmienia środowisko ze ściśle zamkniętego tzn. rodzinnego na środowisko instytucjonalne - żłobek. Można by rzec, że zmiana to nawet zbyt mało precyzyjne określenie - to pojawienie się nowego źródła socjalizacji dla dziecka.
Wiedza i doświadczenie dziecka są zbyt ubogie, aby potrafiło pokonywać trudności związane z wejściem w nową społeczność rówieśniczą, zaspokajaniem swoich potrzeb, zrozumieniem nowej hierarchii społecznej, kontaktem z nieznaną osobą dorosłą, poruszaniem się w nieznanym i obcym środowisku (sali pobytu, placu zabaw), dzieleniem przestrzeni z innymi, rozumieniem upływu czasu.

Czy powinniśmy się temu dziwić – NIE.

Czy powinniśmy zaufać instytucji i spokojnie pozostawić dziecko pod „obcą opieką” – TAK.