Adaptacja do przedszkola

Przygotowanie do przedszkola rozpoczynamy z dziećmi, które znajdują się między 24 a 30 miesiącem życia i uczęszczają do jednego z naszych żłobków lub z dziećmi, które ukończyły co najmniej 30 mc życia i nie korzystały z jakiejkolwiek formy opieki instytucjonanej.

Dzięki pedagogice Montessori - Nasi podopieczni wcześnie robią się samodzielni i nabierają odwagi potrzebnej do zmiany otoczenia i przejścia do przedszkola. Nie ma przy tym znaczenia, czy dziecko uczęszczało wcześniej do żłobka, czy też nie. Do każdego dziecka podchodzimy w sposób zindywidualizowany i biorący pod uwagę jego aktualne potrzeby.

To czyni nasze metody wychowawczo-adaptacyjne tak skutecznymi!

Adaptacja do przedszkola opiera się w szczególności na:

- treningu czystości (załatwiamy się na nocnik lub ubikację);

- treningu samodzielność (samodzielne ubieranie i rozbieranie, zakładanie butów, nakładanie jedzenia na talerz, nalewanie wody, herbaty lub kompotu do picia, spożywanie posiłków sztućcami);

- wydłużeniu czasu między posiłkami, zmianie rytmu dnia w porównaniu z grupami młodszy koleżanek i kolegów;

- wdrażaniu dziecka do utrzymania porządku w otoczeniu (sprzątanie po skończonej zabawie, ćwiczenie mycia naczyń, wycierania stołu po posiłkach, odstawianiu materiałów edukacyjnych na miejsce);

- samodzielnym komunikowaniu swoich potrzeb takich jak: sen, jedzenie, picie;

- nauce rozbierania się do snu i ubierania w miarę możliwości po drzemce;

- wychodzeniu na spacery poza placówkę, bezpiecznym poruszaniu się po ulicach;

- opiece nad organizmami żywymi (sadzenie i podlewanie roślin);

- nauce rozwiązywania konfliktów rówieśniczych;

- nauce pracy w dużej grupie, w mniejszej grupie i w parach;

- wdrażaniu do dłuższych zajęć edukacyjnych w kręgu, które są dostosowane do czasu koncentracji uwagi i indywidualnych możliwości dzieci;

- realizacji wybranych elementów przedszkolnej podstawy programowej w zakresie życia praktycznego (ramki z rzepami, guzikami, haftkami, kokardami, zamkiem błyskawicznym, tace z materiałem do przesypywania, przelewania, układania) oraz sensoryki (wykonywania czynności sortowania, kategoryzowania, porównywania, rozpoznawania);

W grupach przygotowujących do przedszkola do 3 x w tygodniu prowadzona jest nauka języka angielskiego połączona z zabawą.

Wczesne doświadczenia dziecka ulegają utrwaleniu i generalizacji, przez co wpływają na jego zachowanie w dorosłym życiu, stąd okres adaptacji przedszkolnej jest czasem, w którym dziecko powinno być objęte zindywidualizowanym podejściem wychowawczym, a jego trudności nie powinny być bagatelizowane.

Naszym zadaniem jest przystosowanie dziecka do warunków i wymagań nowego środowiska pozarodzinnego w taki sposób, aby mogło ono radzić sobie z trudnościami, umiało znosić ograniczenia oraz zmiany standardów zaspokajania swoich potrzeb. W przedszkolu dziecko będzie pełnić określone role społeczne, a poprzez pełnienie tych ról będzie zaspokajać swoje potrzeby oraz osiągać poczucie zadowolenia i wewnętrznej satysfakcji.

W Ogrodach Montessori kreujemy warunki sprzyjające najlepszemu rozwojowi dziecka - w atmosferze stymulującej do pokonywania trudności i osiągania satysfakcji. 

Istnieje wiele czynników mających wpływ na proces przystosowania się dziecka do funkcjonowania w grupie rówieśniczej.
Przebieg adaptacji do środowiska przedszkolnego jest wynikiem oddziaływania:

- właściwości dziecka (tzw. cechy podmiotowe): wiek i płeć, typ układu nerwowego i temperament...;

- środowiska zarówno rodzinnego jak i przedszkolenego (tzw. czynniki zewnętrzne), 

Żaden z tych czynników nie działa w izolacji od pozostałych.

Zgodnie z wynikami naukowych badań kluczem do sukcesu w kontekście przebiegu adaptacji dziecka do prawidłowego funkcjonowania w środowisku przedszkolnym jest:

1. Stworzenie relacji na linii rodzic-dziecko-nauczyciel i wzajemne darzenie się zaufaniem;
2. Skuteczne przepracowanie przez rodzica faktu kilkugodzinnego odseparowania od swojego dziecka;
3. Stworzenie przestrzeni pozwalającej dziecku na socjalizację i odnalezienie się w nowej dla niego rzeczywistości (za co odpowiadamy my - przedszkole);
   
   Należy jednak pamiętać, że proces adaptacji (przystosowywania się) dziecka jest niepowtarzalny i absolutnie zindywidualizowany, co wynika z wcześniej wspomnianych cech podmiotowych i czynników zewnętrznych.
   
   

Istnieje wiele sposobów na zwiększenie skuteczności efektywnegi przystosowania się dziecka do funkcjonowania w przedszkolu. Część tych czynności mogą wykonać rodzice, co również pozwala im lepiej zrozumieć przebieg tego procesu, jednak większość działań leży po stronie pedagogów oraz kadry.  W Ogrodach Montessori w oparciu o najwyższe standardy i bieżące wytyczne dokładamy ogromu starań, aby Państwa dzieci swoje pierwsze kroki milowe stawiały z naszą pomocą.

-> rozmawiać z dzieckiem o tym, że w przedszkolu będą pedagodzy, którzy będą czuwać nad potrzebamy dzieci, a czas w przedszkolu dzieci będą spędzać bez rodziców, ale nadal będą zaopiekowane i bezpieczne. 

-> informować, że w razie trudności nauczycielki wychowania przedszkolnego, będą w pobliżu. 

-> przyzwyczajać dziecko stopniowo do rozstania z najbliższymi przez pozostawianie go pod opieką innych dorosłych (np. dziadka, babci, cioci);

-> przyzwyczajać dziecko do przebywania w towarzystwie innych dzieci, nawiązywania z nimi kontaktów oraz wspólnych zabaw (np. na podwórku, placu zabaw czy ogródkach jordanowskich);

-> pozwalać dziecku uczestniczyć w przygotowaniu wyprawki do przedszkola;

-> podczas przyprowadzania dziecka do przedszkola być przygotowanym na trudne rozstania (nawet jeżeli dziecko płacze przy rozstaniu) ważne jest by w trudnych sytuacjach skutecznie regulować własne emocje i nie intensyfikować trudności dzieci;

-> starać się, by nie przedłużać pożegnań z dzieckiem, gdyż może to wydłużyć czas fizycznego oraz emocjonalnego napięcia związany z pożegnaniem; 

-> podczas odbierania dziecka z przedszkola zachować cierpliwość, nie śpieszyć się i nie ponaglać go, ale pozwolić mu spróbować samodzielnie się ubrać;

-> rozmawiać z dzieckiem o tym, co robiło w przedszkolu, jak się bawiło i zachowywało, co ciekawego się wydarzyło;

-> podejmować działania zmierzające do uświadomienia dziecku, że chodzenie do przedszkola jest czymś naturalnym oraz ważnym, bo pozwala dowiedzieć się więcej o świecie i się rozwijać, więc warto tutaj być. 

Strategie adaptacji to konkretne czynności, jakie podejmuje dziecko, aby poradzić sobie z nową rolą przedszkolaka i z przystosowaniem się do środowiska przedszkolnego.

Wyróżniamy dwie zasadnicze strategie: pozytywną i negatywną.

Strategia pozytywna charakteryzuje się twórczą adaptacją, dominacją i przyjęciem nowej roli,

Strategia negatywna polega na lęku i uległości, buncie i submisji.

Każda z tych strategii uwarunkowana będzie wieloczynnikowo, jednak w Ogrodach Montessori wykwalifikowana kadra opiekunów i wychowawców przedszkolnych wykorzystuje rozmaite narzędzia, które mają sprawić, by przez zachowanie adaptującego się dziecka przemawiały cechy związane ze strategią pozytywną.

Naszym nadrzędnym zadaniem jest stworzenie warunków pozwalających dziecku na nawiązywanie nowych relacji oraz otwartość wobec nowo otaczającej go rzeczywistości.

Czy żłobek jest dobrą formą wczesnej adaptacji dziecka do środowisk instytucjonalnych? Czy istnieje związek między uczęszczaniem do żłobka, a łatwością adaptacji do warunków przedszkolnych?

Oczywiście! Umiejętności intelektualne, interpersonalne i związane z podstawowymi potrzebami fizjologicznymi rozwijane są już w żłobku. Jednocześnie dzieci nie korzystające wcześciej z opieki instytucjonalnej, przy odpowiednim zaangażowaniu, również mogą sprawnie rozpocząć przedszkolną przygodę. 

Wielokrotnie w badaniach naukowych wykazano korelację między łatwością adaptacji przedszkolnej dziecka, a wcześniejszym uczęszczaniem do żłobka.
W Ogrodach Montessori dzieci przygotowywane są w żłobkach do dalszej edukacji w przedszkolu. Dzięki kierowaniu się ideą pedagogiki Montessori w naszych placówkach, dzieci są niezwykle samodzielne, odważne i ciekawe dotychczas nieznanego im świata, co jest ogromną zaletą na dalszej drodze edukacji. 

Strach przed nieznanym, kryzys separacyjny, lęk przed nowym środowiskiem…
Tak, te zachowania zdarzają się dość często. Jednak czy fakt ich istnienia jest czymś nienaturalnym?

Absolutnie nie!

Wielokrotnie w naszym życiu zderzamy się z nowymi bodźcami, które mogą wyzwalać w nas skrajne uczucia, a ponad to możemy mieć problem z zaakceptowaniem nowej, często niekomfortowej sytuacji, w której się znaleźliśmy. Stąd, nie należy dziwić się, że małe dziecko może w ten sposób zareagować na zmianę w swoim życiu społecznym. Wiedza i doświadczenie dziecka są zbyt ubogie, aby potrafiło pokonywać trudności związane z wejściem w nową społeczność rówieśniczą, zaspokajaniem swoich potrzeb, zrozumieniem nowej hierarchii społecznej, kontaktem z nieznaną osobą dorosłą, poruszaniem się w nowym środowisku (sali pobytu, placu zabaw), dzieleniem przestrzeni z innymi, rozumieniem upływu czasu.

Naszą rolą (dorosłych) jest pomóc dziecku w zapanowaniu nad emocjami, które wynikają z lęku przed nowymi wyzwaniami. Zadaniem opiekuna  jest stwarzanie takich warunków, aby dziecko miało okazję do wyrażania swojej podmiotowości. Opiekun ma przede wszystkim stymulować dzieci, stosować takie rozwiązania, które ulżą dziecku w trudach adaptacyjnych. I to właśnie jest nadrzędną ideą w Ogrodach Montessori!

„Statek stojący w porcie jest bezpieczny, jednak statków nie buduje się po to aby stały w portach…” Grace Hooper