Adaptacja do przedszkola

Przygotowanie do przedszkola rozpoczynamy z dziećmi, które znajdują się między 24 a 30 miesiącem życia i uczęszczają do jednego z naszych żłobków lub z dziećmi które ukończyły co najmniej 30 mc życia i nie korzystały z jakiejkolwiek formy opieki instytucjonanej.

Dzięki pedagogice Montessori - Nasi podopieczni wcześnie stają się samodzielni i nabierają odwagi potrzebnej do zmiany otoczenia i przejścia do przedszkola. Nie ma przy tym znaczenia, czy dziecko uczęszczało wcześniej do żłobka, czy też nie. Do każdego dziecka podchodzimy w sposób zindywidualizowany i biorący pod uwagę jego aktualne potrzeby.

To czyni nasze metody wychowawczo-adaptacyjne tak skutecznymi!

Przygotowanie do przedszkola rozpoczynamy z dziećmi, które znajdują się między 24 a 30 miesiącem życia i uczęszczają do jednego z naszych żłobków.

Dzięki pedagogice Montessori - Nasi podopieczni wcześnie robią się samodzielni i nabierają odwagi potrzebnej do zmiany otoczenia i przejścia do przedszkola. Nie ma przy tym znaczenia, czy dziecko uczęszczało wcześniej do żłobka, czy też nie. Do każdego dziecka podchodzimy w sposób zindywidualizowany i biorący pod uwagę jego aktualne potrzeby.

To czyni nasze metody wychowawczo-adaptacyjne tak skutecznymi!

Adaptacja do przedszkola opiera się w szczególności na:

treningu czystości (załatwiamy się na nocnik lub ubikację);

treningu samodzielność (samodzielne ubieranie i rozbieranie, zakładanie butów, nakładanie jedzenia na talerz, nalewanie wody, herbaty lub kompotu do picia, spożywanie posiłków sztućcami);

wydłużeniu czasu między posiłkami, zmianie rytmu dnia w porównaniu z grupami młodszy koleżanek i kolegów;

wdrażaniu dziecka do utrzymania porządku w otoczeniu (sprzątanie po skończonej zabawie, ćwiczenie mycia naczyń, wycierania stołu po posiłkach, odstawianiu materiałów edukacyjnych na miejsce);

samodzielnym komunikowaniu swoich potrzeb takich jak: sen, jedzenie, picie;

nauce rozbierania się do snu i ubierania w miarę możliwości po drzemce;

wychodzeniu na spacery poza placówkę, bezpiecznym poruszaniu się po ulicach;

opiece nad organizmami żywymi (sadzenie i podlewanie roślin);

nauce rozwiązywania konfliktów rówieśniczych;

nauce pracy w dużej grupie, w mniejszej grupie i w parach;

wdrażaniu do dłuższych zajęć edukacyjnych w kręgu, które są dostosowane do czasu koncentracji uwagi i indywidualnych możliwości dzieci;

realizacji wybranych elementów przedszkolnej podstawy programowej w zakresie życia praktycznego (ramki z rzepami, guzikami, haftkami, kokardami, zamkiem błyskawicznym, tace z materiałem do przesypywania, przelewania, układania) oraz sensoryki (wykonywania czynności sortowania, kategoryzowania, porównywania, rozpoznawania);

W grupach przygotowujących do przedszkola do 3 x w tygodniu prowadzona jest nauka języka angielskiego połączona z zabawą.

Wczesne doświadczenia dziecka ulegają utrwaleniu i generalizacji, przez co wpływają na jego zachowanie w dorosłym życiu, stąd okres adaptacji przedszkolnej jest czasem, w którym dziecko powinno być objęte zindywidualizowanym podejściem wychowawczym, a jego trudności nie powinny być bagatelizowane.

Naszym zadaniem jest przystosowanie dziecka do warunków i wymagań nowego środowiska pozarodzinnego w taki sposób, aby mogło ono radzić sobie z trudnościami, umiało znosić ograniczenia oraz zmiany standardów zaspokajania swoich potrzeb. W przedszkolu dziecko będzie pełnić określone role społeczne, a poprzez pełnienie tych ról będzie zaspokajać swoje potrzeby oraz osiągać poczucie zadowolenia i wewnętrznej satysfakcji.

W Ogrodach Montessori kreujemy warunki sprzyjające najlepszemu rozwojowi dziecka - w atmosferze stymulującej do pokonywania trudności.

Wbrew pozorom, istnieje wiele czynników mających wpływ na proces przystosowania się dziecka do funkcjonowania w grupie rówieśniczej.
Przebieg adaptacji do środowiska przedszkolnego jest wynikiem oddziaływania dwóch grup:

czynników podmiotowych, związanych z takimi właściwościami dziecka jak wiek i płeć, typ układu nerwowego i temperament,

czynników kontekstowych, tworzących przedszkolne i rodzinne środowisko rozwoju dziecka.

Żaden z tych czynników nie działa w izolacji od pozostałych.

Wielokrotnie, w kohortowych badaniach naukowych, udowodniono, że kluczem do sukcesu w kontekście przebiegu adaptacji dziecka do prawidłowego funkcjonowania w środowisku przedszkolnym jest:
- stworzenie relacji na linii rodzic-dziecko-nauczyciel i wzajemne darzenie się zaufaniem;
- skuteczne przepracowanie przez rodzica faktu kilkugodzinnego odseparowania od swojego dziecka;
- stworzenie przestrzeni pozwalającej dziecku na socjalizację i odnalezienie się w nowej dla niego rzeczywistości (za co odpowiadamy my - przedszkole);

Z naciskiem należy podkreślić, iż proces adaptacji (przystosowywania się) dziecka jest niepowtarzalny i absolutnie zindywidualizowany, co wynika z wcześniej wspomnianych cech podmiotowych i czynników zewnętrznych.

Istnieje wiele sposobów na zwiększenie skuteczności prawidłowego  przystosowania się dziecka do funkcjonowania w przedszkolu. Część tych czynności mogą wykonać rodzice, co również pozwala im lepiej zrozumieć problematykę tego procesu, jednak większość działań leży po naszej stronie, gdzie w oparciu o najwyższe standardy i bieżące wytyczne dokładamy ogromu starań, aby Państwa dzieci swoje pierwsze kroki milowe stawiały z naszą pomocą.

rozmawiać z dzieckiem o tym, że w przedszkolu będzie bez rodziców i najbliższych osób;

informować, że opiekować się nim będą nauczycielki wychowania przedszkolnego, które zadbają o zapewnienie komfortu psychicznego i fizycznego przyszłemu przedszkolakowi;

przyzwyczajać dziecko stopniowo do rozstania z najbliższymi przez pozostawianie go pod opieką innych dorosłych (np. dziadka, babci, cioci);

przyzwyczajać dziecko do przebywania w towarzystwie innych dzieci, nawiązywania z nimi kontaktów oraz wspólnych zabaw (np. na podwórku, placu zabaw czy ogródkach jordanowskich);

pozwalać dziecku uczestniczyć w przygotowaniu wyprawki do przedszkola;

podczas przyprowadzania dziecka do przedszkola być przygotowanym na trudne rozstania, nawet jeżeli dziecko płacze przy rozstaniu, trzeba je pożegnać spokojnie, starając się jednocześnie nie uzewnętrzniać swoich rozterek;

nie przedłużać pożegnań z dzieckiem, gdyż może to wyzwolić u niego negatywne emocje;

podczas odbierania dziecka z przedszkola zachować cierpliwość, nie śpieszyć się i nie ponaglać go, ale pozwolić mu spróbować samodzielnie się ubrać;

rozmawiać z dzieckiem o tym, co robiło w przedszkolu, jak się bawiło i zachowywało, co ciekawego się wydarzyło;

podejmować działania zmierzające do uświadomienia dziecku, że chodzenie do przedszkola jest czymś naturalnym i nie można z błahych powodów pozostawać w domu;

Strategie adaptacji to konkretne czynności poznawcze i behawioralne, jakie podejmuje dziecko, aby poradzić sobie z nową rolą przedszkolaka i z przystosowaniem się do środowiska przedszkolnego. Wyróżniamy dwie zasadnicze strategie: pozytywną i negatywną.

Strategia pozytywna charakteryzuje się twórczą adaptacją, dominacją i przyjęciem nowej roli, natomiast strategia negatywna polega na lęku i uległości, buncie i submisji.

Każda z tych strategii uwarunkowana będzie wieloczynnikowo, jednak w Ogrodach Montessori wykwalifikowana kadra opiekunów i wychowawców przedszkolnych wykorzystuje rozmaite narzędzia, które mają sprawić, by przez zachowanie adaptującego się dziecka przemawiały cechy związane ze strategią pozytywną. Naszym nadrzędnym zadaniem jest stworzenie warunków pozwalających dziecku na nawiązywanie nowych relacji oraz otwartość wobec nowo otaczającej go rzeczywistości.

Czy żłobek jest dobrą formą wczesnej adaptacji dziecka do środowisk instytucjonalnych? Czy istnieje związek między uczęszczaniem do żłobka, a łatwością adaptacji do warunków przedszkolnych?

Oczywiście! Umiejętności intelektualne, interpersonalne i związane z podstawowymi potrzebami fizjologicznymi rozwijane są już w żłobku.

Wielokrotnie w badaniach naukowych wykazano korelację między łatwością adaptacji przedszkolnej dziecka, a wcześniejszym uczęszczaniem do żłobka.
W Ogrodach Montessori dzieci przygotowywane są w żłobkach do dalszej edukacji w przedszkolu. Dzięki kierowaniu się ideą pedagogiki Montessori w naszych placówkach, dzieci są niezwykle samodzielne, odważne i ciekawe dotychczas nieznanego im świata.

Strach przed nieznanym, kryzys separacyjny, lęk przed nowym środowiskiem…
Tak, te zachowania zdarzają się dość często. Jednak czy fakt ich istnienia jest czymś nienaturalnym?

Absolutnie nie!

Wielokrotnie w naszym życiu zderzamy się z nowymi bodźcami, które mogą wyzwalać w nas skrajne uczucia, a ponad to możemy mieć problem z zaakceptowaniem nowej=niekomfortowej sytuacji, w której się znaleźliśmy. Stąd, nie należy dziwić się, że małe dziecko może w ten sposób zareagować na zmianę w swoim życiu społecznym. Wiedza i doświadczenie dziecka są zbyt ubogie, aby potrafiło pokonywać trudności związane z wejściem w nową społeczność rówieśniczą, zaspokajaniem swoich potrzeb, zrozumieniem nowej hierarchii społecznej, kontaktem z nieznaną osobą dorosłą, poruszaniem się w nieznanym i obcym środowisku (sali pobytu, placu zabaw), dzieleniem przestrzeni z innymi, rozumieniem upływu czasu.

Naszą rolą jest pomóc dziecku w zapanowaniu nad emocjami, które wynikają z lęku przed nowymi wyzwaniami. Zadaniem opiekuna  jest stwarzanie takich warunków, aby dziecko miało okazję do wyrażania swojej podmiotowości. Opiekun ma przede wszystkim stymulować dzieci, stosować takie rozwiązania, które ulżą dziecku w trudach adaptacyjnych. I to właśnie jest naszą nadrzędną ideą.

„Statek stojący w porcie jest bezpieczny, jednak statków nie buduje się po to aby stały w portach…” Grace Hooper