Filozofia

Pedagogika Montessori powstała ponad sto lat temu, jednak jej aktualność i uniwersalne wartości bez problemu stawiają czoło teraźniejszym wyzwaniom, ma na celu wykształcenie u dzieci bardzo ważnych i pożytecznych w życiu społecznym cech.

Niezależność

Dziecko powinno móc samodzielnie wybrać sobie zadanie, włożyć całą energię w jego wykonanie i wykonać je według osobistego kryterium ukończenia. Następnie odłożyć pomoce na miejsce, w którym są zwyczajowo przechowywane w taki sposób, żeby inne dziecko mogło z nich skorzystać. Ponadto dziecko powinno czuć się wystarczająco samodzielne, aby wyszukać materiały do dalszej pracy bez potrzeby angażowania nauczyciela.

Zaufanie i nabycie kluczowych kompetencji

Liczba sukcesów osiąganych przez dziecko samodzielnie (i postrzeganych, jako takie przez nie same) powinna znacznie przewyższać liczbę odczuwanych przez nie porażek. Dziecko powinno móc samodzielnie korygować swoją pracę podczas obserwacji, refleksji lub dyskusji.

Autonomia

Dziecko powinno mieć możliwość osobistego decydowania o włączeniu się do pracy innego dziecka lub grupy roboczej.

Motywacja wewnętrzna

Dziecko powinno rozwijać wewnętrzną chęć kontynuowania pracy dla czystej przyjemności jej wykonywania. Jednak po osiągnięciu określonych umiejętności, być „mistrzem” dla innych.

Uznanie autorytetu

Dziecko powinno być w stanie akceptować i respektować podstawowe zasady grupy w kontaktach z innymi dziećmi. W sytuacjach, gdy dziecko jest oddalone od nauczyciela, powinno mieć możliwość funkcjonowania tak, jakby nauczyciel był w pobliżu.

Odpowiedzialność społeczna

Osoby niezależne i autonomiczne są nadal częścią grupy i muszą zaspokajać swoją potrzebę niezależności biorąc udział w działalności grupy. Wyłamanie się jednego członka grupy jest stratą dla wszystkich. Uczniowie powinni osiągać niezależność i autonomię, a jednocześnie rozwijać odpowiedzialność społeczną.

Przygotowanie do nauki

W edukacji Montessori dzieci uczą się uczyć poprzez naukę. Przygotowanie akademickie wymaga aktywizacji i kultywowania nieodłącznych mocy i procesów, dzięki którym uczący się sam staje się „dostawcą” wiedzy. Umiejętności te są niezbędne do dalszej nauki i poznania, a nie celem samym w sobie.

Świadomość duchowa

Montessori postrzegała dziecko jako „embriona duchowego”. Wszyscy ludzie są istotami duchowymi, jak również istotami fizycznymi. Mają zdrowie duchowe i fizyczne. Montessori nie widzi potrzeby ustalania teologicznych źródeł duchowości i nie podaje wyjaśnień teologicznych. „Duchowy embrion” po prostu rozwija się dzięki duchowej pożywce. Taka pożywka jest inwestycją o charakterze bądź teologicznym, humanitarnym lub kombinacją tych dwóch czynników.

Wykreowanie tzw. obywatela świata

Wszystkie dzieci są częścią zarówno światowego systemu społecznego, jak i światowego systemu ekologicznego. Oba systemy mają swoje konstytucje i wszyscy muszą nauczyć się żyć według wytyczonych zasad. Jako przyrodnik, Maria Montessori świetnie zdawała sobie sprawę z istnienia praw, którymi rządzi się zarówno umysł, jak i natura. Rozumiała także, jakie mogą być konsekwencje ich nieprzestrzegania.

Jeśli chcesz zgłębić swoją wiedzę na temat filozofii Marii Montessori polecamy:

KSIĄŻKI

• The Michael Olaf Company Radosne Dziecko (dostępne TUTAJ)

• Maria Montessori „Odkrycie Dziecka”

• Małgorzata Miksza „Zrozumieć Montessori”

• Paul Epstein ” Z notatek obserwatora. Montessori w praktyce”

STRONY INTERNETOWE:

• Czas na Montessori http://czasnamontessori.pl/

• Być Rodzicami http://www.bycrodzicami.pl/

• Montessori Guide http://montessoriguide.org/

• Montessori Bez Granic http://www.montessoribezgranic.edu.pl/

• How we montessori http://www.howwemontessori.com

• Living Montessori Now http://livingmontessorinow.com/